Gedetailleerde notities over Voorkeurstaal voor inhoud Nederlands:

Wiki Article

Anti een zestiende eeuw deed de opkomst over de standaardtalen, in een Nederlanden almaar krachtiger een tegenstelling aanvoelen tussen de eigen Nederfrankische standaard en dit Hoogduits. Er ontstond zo ons behoefte dat onderscheid uit te drukken. In Vlaanderen, Brabant en Holland begon men een lokale schrijftaal dit Nederlands te benoemen en de Hoogduitse schrijftaal dit Overlands, zoals blijkt uit een in 1514 in dit toenmalige culturele centrum betreffende een Nederlanden Antwerpen gedrukte Pronosticatie met den jare 1514 uten overlantschen ghetrocken in den nederlantschen ("Voorspellingenboek voor het jaar 1514 uit het Overlands omgezet in dit Nederlands"). In 1550 is het woord Nederlands weet gemeengoed in het Zuiden, getuige daarvan dit boekje over de Gentenaar Joas Lambrecht "Nederlandsche Spellijnghe".[24] Het onderscheid met dit Hoogduits bleef echter ook niet beperkt tot de Nederfrankische gebieden want in de Nedersaksische streken noemde men een eigen taal tevens nederlendisch.

Tegelijk worden hierin voor de spelling over een spraakklanken, de verdeling over een woorden in lettergrepen, het behandeling van dit koppelteken, het deelteken en dit weglatingsteken en dit toepassen aangaande hoofdletters voorschriften en aanwijzingen bepaald.

Het gaat hier om dialecten van het Nederlands, in het verleden aaneengehecht betreffende en / ofwel nog meteen grenzend juiste stam- ofwel kerngebied met dit Nederlands, welke meteen krachtig bij invloed staan over een andere cultuurtaal dan het Nederlands.

Een andere invalshoek zoekt de oorsprong van een nationale talen in alle mogelijke sociaaleconomische en culturele factoren. In dit gebied met de West-Germaanse dialecten kwamen in een middeleeuwen verschillende standaardtalen tot ontwikkeling, waar het vanwege een verstedelijking en staatsvorming nuttig was aan ons groter gebied ons algemene taal voor de handel en dit bestuur te mogen gebruiken.[13] Typisch bestaan het dichtbevolkte en welvarende streken daar waar zich het verschijnsel dit sterkst voordoet.[13] De vele en rijke steden met de westelijke Nederlanden, in het begin die in Vlaanderen, daarna in Brabant en tenslotte in Holland brachten zo in een late middeleeuwen en de vroegmoderne tijd ons eigen gezamenlijke taalstandaard voort, welke wij nu kennen indien "Nederlands".

Daardoor is een huidige verwantschap aangaande dit Nederlands en Duits, die voor ons belangrijk deel verder op het Frankisch kan zijn terug te voeren, ook omvangrijk, met name wat betreft een woordvolgorde.

Leerlingen in Wallonië kunnen hun 2e taal vrij kiezen. In de Brusselse scholen kan zijn daar geen vrije selectie en is een andere landstaal verplicht een 2e taal. Voor heel wat Franstaligen is dit Nederlands dan ook een 2e taal, toch blijft dit spreken over Nederlands voor veel Franstaligen ook na jaren onderwijs, nog continue een heuse opgave.

Voor zoverre een dialecten alsnog zijn, bestaan ze desalniettemin bijzonder variabel. Dat geldt ook niet louter voor dit omvangrijke Duitse grondgebied maar tevens voor de veel kleinere gebieden in Nederland en België.[27] Ten dele komt het omdat een staatsgrens nauwelijks oorspronkelijke dialectgrens kan greenleaff zijn. In dit oosten met Holland worden dialecten gesproken die naar keuze als een oostelijke tak van het Nederlands of mits ons voortzetting van het Nedersaksisch mogen geraken aangeduid.[10] Problematisch kan zijn de situatie in het noordelijke Rijnland waar Nederfrankische dialecten gesproken worden. Deze mogen, indien de term "Nederduits" beperkt is tot Nedersaksische variaties, verkeert geclassificeerd geraken.

Alhoewel een vastgelegde spelling in ook Nederland zodra Vlaanderen enkel verplicht is voor overheid en onderwijs melden veel taalgebruikers daar een voorkeur aan hoofdhaar alsook te volgen.

Nederlanders, Vlamingen, Surinamers en Afrikaners mogen mekaar zonder heel wat moeite begrijpen. In 1925 werden dit Afrikaans in Zuid-Afrika gelijkgesteld met dit Nederlands wanneer ambtelijke taal. In 1961 werd de status zodra taal officieel bekrachtigd, waarbij het Nederlands gelijkgesteld werden met het Afrikaans - het kan zijn dus een omgekeerde situatie met 1925 - en voor de grondwetswijziging in 1983 werden een bepaling geschrapt, waarin stond het de "Hollandsche talen" dezelfde status hadden zodra dit Afrikaans.

In een West-Germaanse tak behoort dit Nederlands tot een grotere talen, hoewel het reeks sprekers in vergelijking betreffende dit Engels en Duits alsnog alsmaar klein kan zijn. Van alle talen wereldwijd komt het Nederlands qua aantal sprekers in overeenstemming met schattingen op een 35e à 40e regio.[16]

Het Nederlandse werkwoord kent over het doorgaans 3 persoonsvormen in de tegenwoordige tijd en 2 in de onvoltooid verleden tijd. Voltooide tijden worden gevormd met een hulpwerkwoorden beschikken over en zijn. Een toekomende tijd wordt gevormd betreffende dit hulpwerkwoord zullen.

Hedendaagse taalstrijd in de Voerstreek In 1830 werd de Belgische onafhankelijkheid uitgeroepen — alang zou het nog tot 1839 duren voor Willem I een conditie officieel erkende — en een Belgische Franstalige elite (een Belgische adel en rijke burgerij over dit economisch dominante Wallonië doch tevens de Vlaamse bourgeoisie) bevoordeelde meteen wederom het Frans.

Het Nederlands kan zijn tussen hen bijna absoluut uitgestorven ofschoon ze immers trots zijn op hun Nederlandse afkomst. In Maleisië bestaan daar bijvoorbeeld een club voor.

Vanaf 1550 ontwikkelt zichzelf uit die dialecten onder kracht aangaande ons streven tot uniformiteit en standaardisatie dit Nieuwnederlands. Deze taal stond in het begin onder sterke kracht aangaande de Vlaamse en Brabantse dialecten en later met dit Hollands. Ook speelde het Limburgs een rol, en in mindere mate tevens een Noordoostelijke dialecten: dit Nedersaksisch.